Το Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού στο δρόμο της διάλυσης.

 Του Olivier Delorme

 Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού ιδρύθηκε το 2011, από τον γιατρό- καρδιολόγο Γιώργο Βήχα στον πρώην χώρο του αεροδροµίου της Αθήνας, στο Ελληνικό. Από τις 31 Μαΐου, κινδυνεύει µε έξωση από την εταιρεία που έχει αναλάβει την εκτέλεση του "Σχέδιου Ολοκληρωµένης Ανάπτυξης του Ελληνικού”, που προβλέπει δηµιουργία πάρκου αναψυχής, κατασκευή ξενοδοχείου 5 αστέρων, ανέγερση πολυτελών κατοικιών κλπ, κλπ.

Καµία λύση µετεγκατάστασης δεν έχει προταθεί -ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την Περιφέρεια Αττικής, που ελέγχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ µετά τις περιφερειακές εκλογές της άνοιξης του 2014- για αυτό το Ιατρείο, που υποδέχτηκε από την ίδρυσή του µέχρι σήµερα χιλιάδες ασθενείς αποκλεισµένους από την περίθαλψη, εξαιτίας των ευρω-γερµανικών πολιτικών που εφαρµόζει δουλικά από το 2015 και µετά µια κυβέρνηση που αποκαλείται της ριζοσπαστικής αριστεράς, έδωσε δεκάδες χιλιάδες ιατρικών συµβουλών, παρείχε θεραπείες, οδοντιατρική περίθαλψη κλπ και ενώ η έξωση έχει καθοριστεί για τις 30 Ιουνίου.

Η καθαρά εθελοντική οµάδα που λειτουργεί το ιατρείο πιστεύει ότι η κατάργηση του θα οδηγήσει σε µια νέα καταστροφή στο χώρο της υγείας και των κοινωνικών υπηρεσιών και διοργανώνει συνέντευξη Τύπου στις 14 Ιουνίου.

Θυµάµαι τη συνάντηση µου πριν χρόνια µε το γιατρό Βήχα, ιδρυτή αυτής της «δοµής αλληλεγγύης», µιας δοµής που δεν δέχεται δωρεές σε µετρητά (προσωπικά, τα 4-5 τελευταία χρόνια έχω στείλει 10 µε 15 κιλά αχρησιµοποίητα φάρµακα που µου έφεραν συνταξιούχοι, φοιτητές µου στο Ανοιχτό Πανεπιστήµιο του Créteil).

Ήταν το φθινόπωρο του 2014, µε την ευκαιρία των ηµερών των αφιερωµένων στην «ελληνική κρίση» από το MUCΕΜ (Μουσείο Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών πολιτισµών) της Μασσαλίας, µε τον Παναγιώτη Γρηγορίου σαν Οργανωτικό Σύµβουλο που µας έβαλε να µιλήσουµε τον ένα µετά τον άλλο. Πρώτα τον Βήχα και µετά εµένα. Και µπορώ να σας πω ότι τη στιγµή που ξεκινούσα την οµιλία µου, είχα ένα κόµπο στο λαιµό.

 Ο Βήχας µας είχε πει πως πια οι ασθενείς, µη έχοντας έγκαιρη περίθαλψη, έφταναν στο Ιατρείο σε κατάσταση όλο και πιο τραγική - ειδικά διαβητικοί που έπρεπε να ακρωτηριαστούν ή άλλοι µε προβλήµατα όρασης που κινδύνευαν να τυφλωθούν - κάτι που, παρεµπιπτόντως, µου ενέπνευσε έναν από τους χαρακτήρες του µυθιστορήµατος µου "Τιγράν ο Αρµένης", Έλληνα στην Αθήνα της κρίσης.

Ιδιωτικά, ο γιατρός Βήχας µου µίλησε, για την απόλυτη αδιαφορία των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ - του οποίου η νίκη αναµένονταν στις εκλογές που θα γίνονταν σύντοµα - τόσο για το Ιατρείο, όσο και για το κίνηµα αλληλεγγύης στα νοσοκοµεία. 

Προσπαθούσε να ευαισθητοποιήσει, να επιτύχει δεσµεύσεις· έπεφτε σε τοίχο. Και ο Παναγιώτης µου έλεγε ότι τα ίδια άκουγε και για το χώρο του πολιτισµού, από ηθοποιούς που γνώριζε.

Είχα τόσες ελπίδες, ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει την κατάσταση, που επέλεξα να πιστέψω ότι τα παραλένε, ότι οι άνθρωποι της ριζοσπαστικής αριστεράς στην εξουσία δεν θα µπορούσαν να είναι αδιάφοροι για την υγεία, τον πολιτισµό, για ανθρώπους που, στη πράξη, ξόδεψαν χρόνο και ενέργεια για να αποκαταστήσουν κατά το δυνατό τις τερατώδεις ανθρώπινες ζηµιές που προκαλεί ο καπιταλισµός στη γερµανοευρωπαϊκή του µορφή. 

Είπα στον εαυτό µου - ξέρω σήµερα ότι ήθελα να µε καθησυχάσω - ότι άνθρωποι όπως ο γιατρός Βήχας που βουτάνε στα βαθιά για να επιτελέσουν το έργο τους πάντα νιώθουν ότι δεν τους δόθηκε η ανάλογη προσοχή.

Έκανα λάθος. Ο Παναγιώτης και ο γιατρός Βήχας είχαν δίκιο.

Και σήµερα είναι η κυβέρνηση της ριζοσπαστικής λεγόµενης Αριστεράς που κλείνει αυτό τη «δοµή αλληλεγγύης», ζωτικής σηµασίας για την υγεία και σε κάποιες περιπτώσεις και την επιβίωση πολλών Ελλήνων ... για να ανοίξει ο δρόµος για µια προσοδοφόρα επένδυση στον τοµέα των ακινήτων: Ένα πάρκο για πλούσιους...




Olivier Delorme''

Ο φιλέλληνας Olivier Delorme είναι ιστορικός και συγγραφέας. Σπούδασε αρχαιολογία, δίδαξε ιστορία στην Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστηµών στο Παρίσι, για να ασχοληθεί τελικά αποκλειστικά µε τη συγγραφή. Γνωστότερο έργο του είναι η τρίτοµη "Ιστορία της Ελλάδας και των Βαλκανίων από τον 5ο αιώνα µέχρι σήµερα". Ζει στο Παρίσι και στη Νίσυρο και θεωρείται στην πατρίδα του γνώστης των ελληνικών ζητηµάτων.

Απόδοση: Σταύρος Λάβδας

ΠΗΓΗ